كلمه طيّبه

امام صادق علیه السلام :

آرامش

اِنَّ صاحِبَ الدّینِ فَکَّرَفَـعَـلَـتْهُ السَّکینَةُ،

آدم دین دارچون مى اندیشد، آرامش برجان او حاکم است.

تواضع

 وَاسْتَـکانَ فَـتَواضَعَ،

چون خضوع مى کند، متواضع است.

بی نیازی

وَقَنِعَفَاسْتَغْنى وَرَضىَ بِما اُعْطىَ،

چون قناعت مى کند، بى نیازاست.

تنهایی گزینی

وَانْفَرَدَ فَکُفىَ الاْخْوانَ،

چون تنهایى را برگزیده، ازدوستان بى نیازاست.

دورکردن هوا وهوس

 وَرَفَضَ الشَّهَواتِ فَصارَحُرّا،

چون هوا وهوس را رها کرده، آزاد است.

فروگذاردن دنیا

 وَخَلَعَ الدُّنْیا فَتَحامَى الشُّرورَ،

چون دنیا را فروگذارده، ازبدى ها وگزندهاى آن درامان است.

دوری ازحسادت

وَاطَّرَحَ الْحَسَدَ فَظَهَرتِ الْمَحَبَّةُ،

چون حسادت را دورافکنده محبتش آشکاراست.

نترساندن مردم وعدم ترس ازآنان

 وَلَمْ یُخِفِ النّاسَ فَـلَـمْ یَخَفْهُمْ،

مردم را نمى ترساند، پس ازآنان نمى هراسد.

تجاوزنکردن ( به حقوق مردم) ودرامان بودن ازگزندآنان

وَلَمْ یُذْنِبْ اِلَیْهِمْ فَسَلِمَ مِنْهُمْ،

به آنان (مردم) تجاوزنمى کند، پس ازگزند شان درامان است.

دل نبستن به چیزدنیوی

وَسَخَتْ نَفْسُهُ عَنْ کُلِّ شَى ءٍ ففازَ،

به هیچ چیزدل نمى بندد، پس به رستگارى می رسد.

بدست آوردن فضیلت

وَاسْتَکْمَلَ الْفَضْلَ

 کمال فضیلت دست مى یابد.

داشتن بصیرت وعاقبت بخیری

وَاَبْصَرَالعافیَةَ فَاَمِنَ النَّدامَةَ؛

عافیت را به دیده بصیرت مى نگرد، پس کارش به پشیمانى نمى کشد.