كلمه طيّبه

پس بر انسان سالکِ راه حق و طالبِ سعادت و نجات، لازم و مُتحَتّم است‏‎ ‎‏که تا در این چند روزه که مهلت است و از عمر دنیاوی او ـ که مورد تغییر و‏‎ ‎‏تبدیل و نشئۀ اختیار و نفوذ اراده است ـ چند صباحی باقی مانده، با جدّیت‏‎ ‎‏کوشش کند و صفحۀ نفس خود را عرضه به قرآنِ خدا و أحادیث معصومین‏‎ ‎‏علیهم السلام ـ که موازین حق و باطل و طرق تمیز سعات و شقاوتند ـ نماید، تا‏‎ ‎‏أوّلاً: ‏‏خود را بشناسد و به حال باطن خود معرفت پیدا کند که از کدام حزب و‏‎ ‎‏داخل کدام جند است؛ آیا از حزب الرحمن و جند العقل است، یا حزب الشّیطان‏و جند الجهل است؟

پس اگر با همین حدیث شریف که ما در صدد شرح آن‏‎ ‎‏هستیم خود را امتحان نمود و خود را از جنود عقل تشخیص داد؛ به این طور که‏‎ ‎‏دید، جنود عقل در مملکت روح او غلبه دارد، شکر خدایِ تعالی کند، و بکوشد‏‎ ‎‏تا مملکت باطن را از جنود جهل پاک کند، و حکم عقل و جنود آن را در باطن‏‎ ‎‏محکم و نافذ کند، و هرگز به واسطه کمال یا جمال باطنی که دارد، به خود مغرور‏‎ ‎‏نشود، که غرور از بزرگترین دامهای ابلیس است که سالک را از طریق حق باز‏‎ ‎‏دارد، بلکه به قهقریٰ برگرداند، و بداند که انسان تا در این دنیا و دارالغرور است،‏‎ ‎‏به هر مرتبه از کمال و جمال روحانی و به هر مرتبه از عدالت و تقویٰ که برسد،‏‎ ‎‏ممکن است بازپس برگردد و بکلّی تغییر کند و عاقبت امرش به شقاوت و‏‎ ‎‏خذلان منتهی شود.‏